Διέκρινε τις ανάγκες.

Είχα ώρες να φάω κάτι. Η βόλτα στον Αρχαίο ναό, που είχε πέρδικες, ήταν πολύ όμορφη. 

Λαχτάρησα σοκολάτα και κέρασα τον εαυτό μου μία με αμύγδαλα. 

Την ένιωσα τόσο νόστιμη, γιατί πεινούσα, την είχα ανάγκη.

Ήμουν εύστοχος στην επιθυμία μου γιατί ταίριαζε.

Έκανε και κρύο.

Θα συναντούσα ένα φίλο μετά και κράτησα ένα κομμάτι για να το μοιραστώ.

Είναι όμορφο να μοιράζεσαι. 

Όμως όταν τον είδα με τη χαρά της συνάντησης και με τα ενδιαφέροντα θέματα ξεχάστηκε η σοκολάτα.

Την είδα την άλλη μέρα στην τσέπη. Είχα μόλις φάει καλά. 

Σκέφτηκα να δοκιμάσω. Έβαλα στο στόμα μου ελάχιστη και δεν την ένιωσα νόστιμη, αν και ήταν η ίδια που χθες την είχα πολύ ευχαριστηθεί.

Σε λίγο, παρατηρώντας, ένιωσα και ένα μικρό βάρος στο στομάχι. 

Αυτή τη φορά την είχα διαλέξει με το νου και όχι γιατί την ζήταγε το σώμα μου και η ανάγκη.

Είναι εντυπωσιακό πόσο το ίδιο θέμα, έφερε τόσο διαφορετική αίσθηση.

Το μάθημα από αυτό που συνέβη, είναι πόσο σημαντικό γίνεται να μπορούμε να αφουγκραζόμαστε την πραγματική διάθεση του σώματος μας, να γνωρίζουμε τις ανάγκες μας και γιατί όχι τις ανάγκες του ανώτερου εαυτού μας.

Αλλά και ότι δεν ταιριάζουν κάποιες φωνές της συνήθειας και της διάθεσης του νου αλλά χωρίς τον νου! 

Ακόμα και εδώ, στη σχέση μας με τις τροφές και το σώμα, αυτογνωσία χρειάζεται και ξεμπέρδεμα… 

~Πέτρος Κ.*~

Συνειδητοποιήσεις για καλύτερες επιλογές.
Φιλοσοφία, ψυχολογία, life coaching με απλό, ουσιαστικό τρόπο. 
Παρακαλώ μοιραστείτε το.

Σελίδες που θα σας ενδιαφέρουν:
https://www.facebook.com/axehasta/
https://twitter.com/Petros_Kalogia

https://www.instagram.com/petroskalogia/