Καλά παιδιά.

Είχα διαβάσει παλιότερα μία έκφραση της κυρίας Δημουλά (ποιήτρια), πού αναμεταδόθηκε πολύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου και το διάβασα. Ίσως ήταν από μία συνέντευξη της. Σήμερα διάβασα κάτι ανάλογο, που αφορούσε τα καλά παιδιά. 

Έλεγε λοιπόν, πόσο μεγάλο πρόβλημα της είχε φέρει στη ζωή η ευγένεια της, αφού της προκαλούσε καταπιέση και δεν έκανε αυτό που ήθελε στη ζωή της. 

Θέλω να γράψω κάτι γιατί θέλω να υπερασπίζομαι την αγάπη, και η αγάπη έχει και ευγένεια. 

Σκέφτομαι ότι η κυρία Δημουλά δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το πρόβλημα της δεν ήταν η ευγένεια αλλά η ανεκτικότητα. Ανεχόταν να ζει μία ζωή που δεν της πήγαινε!

Το να ανέχεσαι δεν είναι ευγένεια, είναι καταπίεση. 

Ο καταπιεσμένος έχει χάσει τη δυνατότητα να εκφράζεται, και δεν είναι καθόλου ευγενική η θέση που βιώνει. Αν ο καταπιεσμένος κάνει τον ευγενικό ουσιαστικά παίζει ένα ρόλο, ψεύτικο. 

Ο ουσιαστικά ευγενικός άνθρωπος βιώνει μία εσωτερική καλοσύνη, ομορφιά και εκφράζει κάτι ανάλογο. 

Δεν είναι αυτός που ανέχεται τα πάντα. Ο ευγενικός άνθρωπος μπορεί να εκφράζει όρια και έχει να ζητήσει να τα σεβαστούν. 

Μπορεί να εκφράζει τις ανάγκες του, και να λέει όχι όποτε χρειάζεται.

Το σημαντικό στη ζωή είναι να εκφραζόμαστε, όταν αντίθετα ανέχεσαι και το κάνεις μία ζωή, χάνεις το δρόμο σου. 

Διαλέγεις το δρόμο του καταπιεσμένου,και αυτό δεν έχει ευγένεια.

Είναι υπέροχο να συναντάς στη ζωή σου καλά παιδιά γιατί με αυτούς τους ανθρώπους μπορείς να περάσεις αρμονικότερα τη ζωή. Σε εμπνέουν. Σου δημιουργούν γλυκύτητα μέσα σου. 

Κι αν είναι ευγένεια, καλοσύνη που έχει σοφία και ομορφιά τότε ζεις στον παράδεισο! 

Μία τέτοια γυναίκα θα διαλέξω…

Αγάπη!

~Πέτρος Κ.~

Συνειδητοποιήσεις για καλύτερες επιλογές.
Φιλοσοφία, ψυχολογία, life coaching με απλό, ουσιαστικό τρόπο. 
Παρακαλώ μοιραστείτε το.

Σελίδες που θα σας ενδιαφέρουν:
https://www.facebook.com/axehasta/
https://twitter.com/Petros_Kalogia